Even voorstellen
Het is zover, ik mag me officieel de nieuwe voorzitter noemen van onze vereniging v.v. Amvorde. Vorig jaar aan het einde van het seizoen hoorde ik eigenlijk pas voor het eerst dat we geen voorzitter meer hadden. Ik was toen trainer van de E1 (dat mocht je toen nog zeggen) en ik vroeg me af waarom sommige zaken toch zo stroef verliepen? Een collega trainer verbaasde zich allerminst over die zaken. Wat had je anders verwacht van een vereniging zonder voorzitter was zijn vraag aan mij! En vanaf dat moment was ik met stomheid geslagen. Ik stond er versteld van dat we als vereniging geen voorzitter hadden en dus ontstond bij mij het idee om de hamer zelf op te gaan pakken.
Door de jaren heen heb ik een groot aantal mensen binnen de club al aardig leren kennen, maar een hoop mensen helaas ook nog niet. En daarom wil ik me via deze weg toch officieel introduceren. Daarmee hoop ik de kloof zo klein mogelijk te maken zodat, indien je me ziet lopen, je vooral geen drempel voelt om me aan te spreken als je ergens mee zit.
Ik ben Luuk van Bommel, 32 jaar, echtgenoot van Lotte van Bommel en trotse vader van 4 kinderen. Ik werk fulltime bij het ministerie van Defensie. Ik heb zelf altijd gevoetbald en deed dat als doelman. Nadat ik in Amersfoort ben komen wonen ben ik bij Amsvorde gaan voetballen. Amsvorde is dus de enige club waar ik in Amersfoort voor heb gevoetbald. Het gezinsleven met 4 kinderen vraagt de nodige tijd en dus moet ik de momenten die ik aan de vereniging spendeer zorgvuldig kiezen. Maar aan de andere kant, door de kinderen ben ik al zo vaak op de club dat ik veel tijd er toch al ben! En de overige extra uren besteed ik er graag aan omdat het me ook enorm veel plezier en voldoening geeft om als vrijwilliger bij de vereniging betrokken te zijn. En dat ik dat nu in de rol van voorzitter mag doen vind ik extra mooi.
Ik wil tevens van de gelegenheid gebruik maken om een van mijn grootste zorgpunten kenbaar te maken. WE KOMEN VRIJWILLIGERS TE KORT!!!! Er is al jaren een terugloop aan vrijwilligers zichtbaar, dat moeten we een halt toe roepen. Want zonder vrijwilligers kunnen we de vereniging niet draaiende houden. Steeds minder vrijwilligers moeten steeds meer functies en taken op zich nemen. Daarom moeten we hard op zoek naar vrijwilligers, we teren als vereniging al te lang op de kleine groep vaste vrijwilligers die Amsvorde nu heeft. En hier is de enorme dooddoener van “vele handen maken licht werk” toch echt van kracht. En ja dat kost tijd, dat besef ik me als geen ander. Maar ik hoop dat ik als voorzitter als voorbeeld mag dienen. Ook ik combineer een vaste baan, een groot gezin en een sociaal leven met de uren die ik als voorzitter aan de club besteed. Dus het kan, daar ben ik het bewijs van.
Op de foto Luuk toen hij, enkele jaren terug, nog fungeerde als keeper.